Glazura, terakota, gres - podstawowe różnice

Różnorodność wzorów i formatów płytek ceramicznych dostępnych na rynku może przyprawić nas o zawrót głowy. Dlatego przy wyborze produktów często skupiamy się wyłącznie na 2 powyższych cechach, zapominając o kluczowym parametrze - rodzaju płytki, który decydujące o jej przeznaczeniu. W tym artykule postaramy się przedstawić podstawowe równice miedzy glazurą, terakotą i gresem.

Płytki ceramiczne stanowią mieszankę gliny, piasku, tlenków barwiących oraz uszlachetniających dodatków mineralnych, którą wypala się w temperaturze od 1000 do 1300 °C. W zależności od użytych składników oraz wysokości temperatury wypalania płytki ceramiczne możemy najogólniej podzielić na 3 następujące grupy:

Glazura
Płytki fajansowe, wykonane z ceramiki zbliżonej do porcelany, wypalane w niższych temperaturach, lekkie, ale przy tym stosunkowo delikatne i kruche, stąd przeznaczone wyłącznie do układania na ścianach wewnątrz budynków.

Terakota
Płytki kamionkowe, wytwarzane z oczyszczonej drobnoziarnistej gliny, odporniejsze na uszkodzenia i ścieranie, przez co można je układać nie tylko na ścianach, ale również na podłogach.

Gres
Płytki wypalane w temperaturze ponad 1200 stopni °C ze szlachetnej, sprasowanej kamionki, niezwykle wytrzymałe, a do tego mrozoodporne, dzięki czemu sprawdzają się także na zewnątrz budynków. Gres z kolei możemy podzielić na następujące kategorie:

- gres naturalny (techniczny) - bardzo twardy i wytrzymały, o nieznacznie chropowatej powierzchni; posiada jednorodną strukturę i najczęściej występuje w jednolitych kolorach lub we wzorach przypominających mieszankę pieprzu i soli; znajduje zastosowanie głównie na zewnątrz budynków, na klatkach schodowych i w miejscach użyteczności publicznej;

- gres polerowany - wyróżnia się gładką, lśniącą powierzchnią, uzyskaną przez polerowanie gresu naturalnego diamentowymi tarczami, na skutek czego jest mniej odporny na ścieranie, działanie wody oraz środków chemicznych (istnieje również gresu półpolerowany, w przypadku którego polerowaniu poddawane są płytki o strukturze wklęsło-wypukłej);

- gres szkliwiony (porcelanowy) - gres wykończony warstwą szkliwa, posiadający nieograniczone możliwości w zakresie wzornictwa; należy jednak zaznaczyć, że w przypadku mechanicznego uszkodzenia powierzchni odsłonięty zostaje fragment gresu różniący się kolorem i strukturą od górnej warstwy szkliwa.